Citizenne keert terug naar de schoolbanken

Niet om er les te volgen maar om er les te geven. Al spreekt An Macharis, coördinator bij Citizenne niet graag van les. “Het is ook écht geen les,” benadrukt ze, “we gaan op stap buiten de schoolmuren. Noem het sessies of workshops of …. ik ben nog op zoek naar een term die de lading dekt. Al is dat natuurlijk bijkomstig. Wat we daar doen is heel helder.”

Ok, vertel, wat doet Citizenne daar?
Wij geven er het vak "vormingsmethoden", praktisch en hands-on. Concreet wil dat zeggen dat we de studenten elke keer van een andere methodiek laten proeven, door ze het zelf te laten ervaren.
Ze gaan in gesprek met de Levende Boeken van de Levende Bibliotheek, ze maken theaterscènes met de actrices van het Forumtheater, gaan op stap met de gidsen van FMDO, voeren coachende gesprekken, maken collages, leren wat Appreciative Inquiry is ….
Net zoals in al onze activiteiten zorgen we dat ze er iets van opsteken (hoofd), dat ze geraakt worden (hart) en dat ze ook hun vaardigheden aanscherpen (lijf). Dat is nieuw voor hen. In een schoolse, formele setting worden ze vooral aangesproken op het theoretische en verstandelijke aspect, het hoofd dus. Het inbrengen van hoofd, hart én lijf is dus best spannend. Zeker in deze covidtijden.

Hoe bedoel je?
Je mag niet vergeten dat deze studenten een jaar laag enkel online les hebben gekregen. Hallucinant, maar waar, deze tweedejaarsstudenten (en dat zijn er 58 in totaal) hadden mekaar nog nooit live gezien. Onze sessie was de eerste ‘in levende lijve’ op de campus, dus niet achter een scherm. Je moet je dat voorstellen, 58 jonge ketten die vanonder een dik Covid deken komen gekropen.
We hebben die eerste sessie dan ook alleen maar kennismakingsoefeningen gedaan. Niet alleen omdat ze dat in de praktijk goed kunnen gebruiken maar ook om het ijs tussen deze jonge mensen wat te breken. Om een soort van basisveiligheid te creëren.

Wat maakt dat de Erasmus Hogeschool bij Citizenne kwam aankloppen?
We werken eigenlijk al heel lang samen met de EHB en meer bepaald met de richting sociaal-cultureel werk. Elk jaar komen er groepjes studenten bij ons op bezoek om kennis te maken met onze manier van werken. EHB kent ons goed en weet waar we voor staan.
Toen ze zochten naar een meer praktijkgerichte en Brusselse insteek van hun opleiding, kwamen ze al snel bij ons uit. Onze educatieve medewerkers staan dagdagelijks in de praktijk en hebben massa’s ervaring met verschillende methodieken. Vanuit deze expertise geven wij nu het vak vormingsmethoden. Op die manier leren studenten echt vanuit de praktijk en komen ze later beter gewapend op de werkvloer. Met niet alleen theoretische bagage maar ook met praktische ervaring.

Heb je getwijfeld toen de vraag werd gesteld?
Nee eigenlijk niet. Enthousiast als ik ben, heb ik bijna onmiddellijk 'ja' gezegd. Ik vind het zelf super belangrijk dat studenten goed gewapend op de werkvloer komen met al een klein rugzakje aan praktische ervaring. Ik ben er van overtuigd dat dit echt een meerwaarde is voor het socio-culturele veld.
Het is een win-win. Wij delen onze expertise met jonge mensen en Brusselse ketjes leren de stad op een andere manier kennen. En het brengt ons, als organisatie, ook veel: het contact met een jong en heel divers publiek is verrijkend en inspirerend. Hun kijk op de dingen is verfrissend. Hun enthousiasme werkt aanstekelijk.

Hoe kijk jij er op terug? En de studenten?
Het is misschien nog een beetje te vroeg om te evalueren, we zijn nog bezig.
Maar als ik naar de studenten kijk, kunnen we wel zeggen dat dingen doen in de praktijk, werkt. Als we in die praktijk duiken zijn ze heel enthousiast. Ze werken actief mee, geven hun mening, benoemen wanneer ze iets moeilijk vinden. En ze zijn ook gewoon aanwezig in de sessies. Ze zijn er graag bij. En dat an sich is niet evident in deze covidtijden.
En ook voor ons is het leuk en verrijkend. Wij zijn als praktijkwerkers altijd heel druk bezig met doen ?. Dit dwingt ons om even stil te staan bij vragen als: Wat doen we precies en hoe kunnen we dat op een goeie manier doorgeven aan een breder publiek? Hoe kunnen wij onze expertise delen?
Het is een opportuniteit om een aantal praktijken op scherp te zetten en ons eigen werk te valoriseren.

Komt er een vervolg?
Ik hoop van wel. Het zou fijn zijn mochten we elk jaar een aantal nieuwe praktijken kunnen doorgeven. Dit jaar maakten we een selectie maar er zijn er natuurlijk nog veel andere. We blijven ook als organisatie nieuwe dingen uitproberen en experimenteren. In die zin is het programma oneindig. En kunnen we nog ettelijke jaren blijven inspireren. We krijgen ook veel vrijheid van EHB, gecombineerd met een goeie ondersteuning. Ideaal voor een fijne samenwerking. Ik ben Steven Degraeve en Lucie De Meyst van de EHB dan ook erg dankbaar voor deze kans en het vertrouwen dat we van hen kregen.